Ik was 30, zat midden in een burn-out en had er 2 depressies opzitten. “Ik doe zoals iedereen, hoe kan dit?”. Nu besef ik dat net daar het probleem lag. Ik ben niet iedereen, ik ben mij.
Als ik mezelf zou omschrijven vóór mijn burn-out zie ik een jonge vrouw die gelukkig was, een 9 to 5 job had, met vrienden afsprak, kon lachen, op uitjes ging… Daarnaast had ik best veel emoties en voelde me snel aangevallen, droevig of alleen. In die tijd begreep ik de oorzaak van mijn vele gevoelens niet, nu weet ik dat mijn lichaam en geest ongelukkig waren en mijn aandacht nodig hadden.
Ongelukkig omdat ik me steeds aanpaste aan noden, meningen en eisen van anderen. Om erbij te horen, graag gezien te worden, goed genoeg te zijn, niet moeilijk te doen. Ik luisterde niet naar mijn eigen intuïtie, waardoor ik mezelf meer en meer kwijtraakte.
Ik deed mijn best om gelukkig te zijn, mijn negatieve emoties niet te voelen en zocht dus naar zoveel mogelijk warmte, bevestiging, endorfine en afleiding buitenshuis.
Gevoelens wegduwen doet ze niet verdwijnen
Op mijn laatste job had ik een allround functie waar er, in 2 jaar tijd, steeds meer verantwoordelijkheden bijkwamen. Er vielen veel ontslagen waarvoor geen vervanging kwam, er was geen HR, een weinig begripvolle manager en een perfectionist (ik) die daardoor steeds dieper wegzakte.
Mijn ontslag geven, daar dacht ik niet aan. Ik wist dat ik dankbaar moest zijn voor mijn job, mijn inkomen en zekerheid. Na enkele keren flauw te vallen werd ik steeds langer thuis geschreven.
Op een bepaald moment stopte mijn lichaam met functioneren en kon ik geen enkele input meer aan. En met geen enkele input bedoel ik ook echt geen enkele input: geen vraag, geen sms, niets. Mijn lichaam wou niet meer.
De strijd tegen mezelf
Tijdens mijn burn-out ontwikkelde ik agorafobie (angst om naar buiten te gaan). Op mijn laagste punt stond ik aan het raam naar buiten te kijken naar een zonnig terrasplekje. Wat zou ik daar graag zitten. Ik weende de tranen uit mijn lijf omdat mijn hoofd tilt sloeg. Ik wil naar buiten, ik wil terug leven, maar het gaat niet.
De eerste 2 jaren van mijn burn-out werden een ongelooflijke hel, waarin ik een strijd voerde tegen mijn lichaam en geest. Ik voelde me zwak, incapabel en heel alleen. Waarom kon ik niet meedraaien in deze wereld net zoals anderen dat blijkbaar wel konden? Maar anderen konden het ook niet. Zo bleek toen ik later met mijn verhaal naar buiten kwam.
In de 2 jaar erna begon ik te ontdekken dat ik beter werd als ik zachter was voor mezelf. Dat als ik mezelf tijd gaf om te rusten en diep op adem te komen, mezelf warm toesprak, mezelf toeliet onnuttig te zijn, te wenen, ‘nee’ durfde te zeggen, mezelf toeliet dingen minder dan perfect te doen, losliet… Mijn lichaam tot rust kwam, energie kreeg en diepe blijdschap begon te voelen.
Wees warmer, gun jezelf tijd
Een eerste stap die ik zette in het genezen was mijn trauma’s uit het verleden (tekorten in opvoeding, foute vrienden & vriendjes, ongevoelige werkgevers…) onder ogen zien en ze helen.
Ik ontdekte hoe mijn muren, perfectionisme, people pleasing en angsten niet van mij waren. Het waren beschermlagen en geloven die ik ongelooflijk graag wou afleren om me terug vrij te kunnen voelen.
Hoe milder ik was voor mezelf, hoe meer mijn lichaam begreep dat het veilig was. Ik werd minder en minder een vrouw in nood die gered moest worden, maar nam het touw in eigen handen en kwam in mijn kracht.
Je intuïtie heeft altijd gelijk
Door jaren van onderzoek leerde ik hoe belangrijk het is om je lichaam diep te kunnen laten rusten en tijd te nemen om te genieten.
Hoe je door beweging en schrijven je emoties van je dag kan loslaten. Hoe broodnodig zelfliefde is voor je lichaam. Hoe we nood hebben aan echte, diepe connectie en een warme tribe.
Hoe belangrijk het is om te bekijken waarmee je je lichaam en geest dagelijks voedt. Hoe -ongelooflijk- veel input we dagelijks te verwerken krijgen en hoe je deze mentale drukte moet en kan verlichten.
Hoe je steeds wordt verteld door vrienden, werkgevers, reclame, social media en familie hoe je je leven best leidt. Enkel hiernaar luisteren is trouwens de grootste fout die je kan maken.
Leren luisteren naar mijn eigen intuïtie en erin vertrouwen zonder steeds naar goedkeuring te vragen, maakt me wie ik vandaag ben. Ik startte OurFlow omdat ik voelde hoe hoog de nood naar warmte, kracht en verbinding was bij mensen.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, niet dat van een ander.
Ik ontdekte in mijn genezingsproces mijn levensdoel (=Flow) en leef sindsdien elke dag naar deze ‘why’. Ik neem er beslissingen naar en laat daardoor soms mensen achter, kwets misschien iemand, zal zaken mislopen… Maar het maakt mij (uiteindelijk) ook elke keer gelukkiger.
Bij elke beslissing die ik maak laat ik ook mijn emoties toe, omdat het me zegt wat werkt en wat niet. Ik wil het niet meer wegsteken of me ervoor schamen, het is een deel van wie ik ben. Emoties zijn ongelooflijk mooi en kostbaar, je kan enkel winnen door ernaar te luisteren.
Het is dan ook een groot voorrecht om elke dag mensen te mogen bijstaan in hun emoties en trauma’s en ze te kunnen helpen om hier op een zachte, warme manier doorheen te gaan. Volgens mij trouwens absoluut de enige manier om jezelf te helen.
Ik voel me vandaag enorm gedragen door mezelf en haal diep geluk uit het leven. Mijn wens is dat iedereen die mag ervaren.
“Flow”
Mijn levensdoel is mensen te inspireren om meer balans in hun leven te brengen en te laten zien hoe minder warmer is. Mijn geluk vergroot door mensen te zien groeien, rust en tevredenheid te vinden in het hier en nu.
“OurFlow”
Een online gelukstraject van 10 maanden waarin je meer in je kracht komt en je geluk boost. Samen met je OurFlow-tribe krijg je een fysiek werkboek, heel wat online lessen en begeleiding voor volledige ondersteuning tijdens je groei.
Schrijf je in voor de start van het volgend traject.
Zorg voor jezelf x
Isabelle
Gelukscoach
Comments